De laatste dagen van onze Zuid Afrika reis

30 juli

Op het moment van dit schrijven zijn we weer terug in NL. Gezond en met veel onvergetelijke beelden en indrukken die nog lang op ons netvlies zullen blijven hangen.

Bij gebrek aan internet waren we gedwongen de laptop de laatste dagen in de tas te houden. Hier dus nog een verslag van de laatste dagen in ZA die niet helemaal zonder avontuur zijn verlopen. Tevens zijn nog wat foto’s en video’s toegevoegd om het verslag compleet te maken

  

24 juli Naar Golden Gate Highlands National Park door Little Switzerland

 

Dat de route door en langs de Drakensbergen geweldige indrukken bij ons heeft achtergelaten hebben we in de vorige blog reeds geschreven. De rit naar het Golden Gate Highlands National Park aan de voet van het Maluti gebergte kon dit zeker evenaren. We moesten door wat ze noemen Little Switzerland rijden maar het landschap deed ons meer denken aan de omgeving van de Hoover Dam in de US. Het zal wel aan het winter droge landschap gelegen hebben en mogelijk dat het gedurende andere jaargetijden veel groener en alpenachtiger zal uitzien. In het Highlands National Park aangekomen moest ook nog een pas overwonnen worden. Dit ging gepaard met enige spanning omdat het brandstof niveau al tegen het reserve streepje zat na meer dan 200 km geen tankstation te hebben gezien. Na de pas opluchting want hier kwam dan eindelijk het tankstation waar ons eerder op werd gewezen bij ingang van het park. Maar helaas pindakaas, deze had geen benzine meer. Uiteindelijk in het volgende dorpje 20 km verder wel kunnen tanken. Dus wel weer iets opgestoken als je door dit land reist. Bij halfvolle tank gewoon weer aanvullen om stress en verrassingen te voorkomen.

 

We zouden gaan overnachten in een berghut. De sleutels moesten we ophalen in de receptie van het park en kregen een plattegrond met de te volgen route zoals je ook bij Center Parks gewend bent maar met als enig verschil dat de rit naar de berghut een eenzame ½ uur zou gaan duren over een smalle steeds steiler wordend twee sporig weggetje. Met een non stop laatste steile spurt (zijn wij blij met deze 4x4) kwamen we op een redelijk vlak stukje met 8 parkeervakken. Het uitzicht was GEWELDIG over vlaktes en lager gelegen rotsachtige bergen. Onze volledig van hout gebouwde berghut was een plaatje en van alle luxe voorzien. Het dak was met gras begroeid voor een optimale isolatie. Op het terras weer het prachtige uitzicht waar tamme vogels het ook gezellig vonden. ’s Avonds konden we weer de heldere sterrenhemel bewonderen.

Oh ja, na een halve dag op ruim 2500m is het voor een "Flachland Tiroler" als gevolg van  de ijle lucht wel even wennen. 

 

 

25 juli  De een na laatste maar spannende dag in ZA

 

Wakker geworden na een onrustige nacht. Mogelijk dat de ijle lucht op deze hoogte je slaap beïnvloed want ook de minste inspanning lijkt tot een meer frequente ademhaling te leiden.

Ons uitzicht deze ochtend was niet meer dan een omhoogkruipende mist. Stil en koud was het buiten. De stilte werd soms onderbroken door twee vogels die op de balustrade geduldig wachtten op niets meer dan een stukje brood. En natuurlijk waren wij de beroerdsten niet.

Omdat de voorspelling van Ro dat de zon later in de ochtend wel tevoorschijn zou komen niet uitkwam werd besloten naar beneden te rijden voor een uitgebreide lunch in het dichtstbijzijnde dorp. Onderweg kwamen wij wel uit de wolken (mist) maar het was dusdanig koud en winderig dat ook een wandeling weinig plezier zou opleveren. Maar de lunch maakte in ieder geval weer veel goed ! In het stille dorpje werden we nog wel aangesproken over het weer en dat er veel sneeuw werd verwacht de komende dagen. Zou het ? Hier ?

Na wat boodschappen, pizza en wit wijntje voor de avond reden wij terug richting berghut. Onderweg begon het te regenen en naarmate we hoger kwamen ook de eerste sneeuwvlokken op de vooruit. En het ging dus ook meer dan overtuigend sneeuwen, dit gaat het niet worden en zou niet zomaar een tijdelijk sneeuwbuitje zijn.

 

Wij reden linea recta  naar de receptie van het Highland Mountain resort om te informeren wat de verdere weersverwachtingen zouden zijn. De receptioniste had waarschijnlijk nog niet naar buiten gekeken toen wij haar informeerden over het weer. “Met een 4x4 zou het met een beetje sneeuw geen probleem moeten zijn daarboven”. Wij gaven duidelijk onze twijfels aan als, want stel dat het de hele nacht zou blijven sneeuwen en het spoor van het bergweggetje dan niet meer zichtbaar zou zijn. Ze belde haar baas en deze was zeer resoluut. Wij kregen een huisje in het dal voor de komende nacht aangeboden. Een oplossing voor de nacht maar wat met al onze bagage die nog boven in de berghut lag en ons vertrek de volgende ochtend naar Johannesburg voor de terugreis in het verschiet.

 

De enige oplossing was dus om een snelle beslissing te nemen om alsnog naar boven te rijden, als een speer alle bagage in de auto te gooien en de nacht beneden in het dal door te brengen om niet ongevraagd onze vakantie boven in de sneeuw te moeten verlengen.

We zouden geen risico nemen en tijdens de rit naar boven blijven inschatten of de rit naar boven en dan later ook weer naar beneden nog verantwoord zou zijn.

 

Op weg naar boven begon het steeds heftiger te sneeuwen. Soms leek het even over te gaan in een sneeuwstorm. De weg was nog wel zichtbaar en de sneeuw zorgde duidelijk voor minder grip. Iets naast de weg rijden bleek een goede keus te zijn omdat hier grind lag waarop bij langzaam rijden meer grip kon worden gehaald. Het laatste steile stuk moest in een keer worden genomen, hier tot stilstand komen zou alleen nog maar tot één keus leiden, achteruit rijden en opnieuw proberen. En toen waren we boven.

 

Nog nooit zo snel gepakt en in de auto gesmeten. Binnen 10 minuten waren we klaar.  Onder de sneeuw en door de herrie van de wind naar elkaar schreeuwend 'Heb jij al alles nagelopen?', 'Zijn alle opladers uit de stopcontacten' enz. Niemand ook verder gezien of onderweg tegengekomen, we waren volgens ons dan ook de laatsten die hier boven waren. Voetje voor voetje en kruipend over de weg zijn we teruggereden, vertrouwend op ABS en 4x4. Af en toe wel ’n kort glijertje maar de auto bleef controleerbaar.     

 

Toch heel opgelucht zijn we ruim 1 uur later in het dal en ons nieuwe huisje aangekomen. De woonkamer konden we nog redelijk warm stoken met de volle zak brandhout die Ro op het laatste moment nog bij de open haard in de berghut kon meesleuren…en de witte wijn die we die dag hadden gekocht smaakte perfect die avond.

  

26 juli  Naar huis ! Maar eerst naar vliegveld van Johannesburg

 

KOUD was het die nacht, echt koud. Het eerste daglicht liet ons een winters berglandschap zien die wij allen kennen uit onze wintersport in de alpen. Het sneeuwde nog steeds maar wij waren nu nog meer opgelucht dat wij de vorige dag de juiste beslissing hadden genomen. Boven zal de gevallen sneeuw van de afgelopen nacht alle sporen van de weg naar beneden hebben bedekt en ons voor een gedwongen verblijf in de berghut hebben verplicht. Niet erg zou je zeggen, maar als het koud is krijg je ook meer trek en de koelkast was echt op drie eitjes na leeg.

 

Tijdens het pakken van de auto kwam de beheerder nog eens informeren of wij de mensen waren die gisteravond nog de berghut hadden verlaten. Een goed besluit vond hij. Er was blijkbaar toch nog een familie boven die nu waren ingesneeuwd en het was niet verantwoord om naar boven danwel naar beneden te rijden. Tevens werd er nog meer sneeuw verwacht. Hij informeerde ons ook dat de normale (snelste) route naar Johannesburg niet berijdbaar was. De pas was gesloten en een belangrijk deel van een alternatieve route was ook niet berijdbaar.

Hij gaf ons een route met een nog grotere omweg maar deze moest te doen zijn. En wat is een TomTom dan toch weer een geweldig apparaat!

 

Onderweg naar Johannesburg met veel sneeuwval en regen kwamen we ontelbare gestrande vrachtwagens tegen. Nog meer wegen bleken onbegaanbaar maar onze route bleek steeds oké. Wel was het zeer geconcentreerd rijden omdat de z.g. potholes (gaten in de weg door extreme weersomstandigheden en of slecht asfalt) niet meer duidelijk zichtbaar waren. Gelukkig was het erg rustig op de weg en kon er makkelijk, zonder het tegemoetkomend verkeer te hinderen, er omheen geslalomd worden. 

 

En toen kwamen de borden van Tambo International Airport in zicht en werd ons steeds meer duidelijk dat we nu echt naar huis gingen. Natuurlijk met veel plezier maar ook met een licht onderbuik gevoel.

 

We zullen onvergetelijke herinneringen aan dit mooie afwisselende land met zijn prachtige bevolking overhouden. En we zijn overtuigd dat het een tot ziens is.

 

We love South Africa !