Sneeuw en ijs, over de Sani Pass naar Lesotho

21 juli

Truien, sweaters en jacks verzameld want we waren gewaarschuwd. Het zou nog wel eens erg koud kunnen worden. De ochtend mist loste snel op onder de toch nog felle winterse ochtendzon toen we werden opgehaald door de Landrover (It’s not a truck, not a Jeep, it’s a Landrover) waarmee we door onze privé chauffeur Alan opgehaald werden voor de bergtrip naar Lesotho via de Sani Pas. Op weg richting de bergen verlieten we al snel de asfaltweg die overging in een zandweg. Deze weg die alsmaar steiler werd veranderde weer van een zandweg naar een losse keiweg. Dat betekende dus hobbelen en herrie van elk los onderdeel van onze wagen. We passeerden eerst de douane van ZA waarvan het kantoortje en de slagboom zo in een James Bond film kon worden gebruikt. Hierna kwamen we in een stuk niemandsland. De uitzichten werden ook steeds mooier maar de weg wel steeds spectaculairder naarmate we hoger kwamen (en dan druk ik mij nog voorzichtig uit). Op sommige stukken kon je aan de ene kant zelfs de afgrond niet meer zien en aan de andere kant alleen nog maar een verticale muur waarbij de 4x4 meer springend dan rijdend omhoog kroop. Alles werd wel beloond met een ongekend en onvergetelijk uitzicht. Een keer moest een bocht opnieuw ingereden worden omdat een laagje ijs de wagen liet terugglijden en deze wel gelukkig direct tot stilstand kwam. Hierna werd eerst in de bocht langzaam achteruit gereden om op een rechterstuk weer op snelheid komen om de uitdaging (bocht) opnieuw aan te gaan. Vertrouwen en jezelf overgeven aan de ervaren chauffeur was de enige remedie op dat moment.
Eenmaal op het hoogste punt van de Sani Pas aangekomen moesten wij eerst de grenspost passeren dat op een licht besneeuwde en glooiend berg plateau is gelegen. Het grens kantoortje was niet meer dan een houten keet met daarvoor twee masten waarin de ZA en Lesotho vlaggen broederlijk naast elkaar wapperden. Een schaapherder in meerdere doeken gewikkeld liep tussen zijn kudde schapen op een kleine afstand langs de douane keet naar niemandsland.

Wij zijn enkele kilometers Lesotho ingereden en hebben hier een dorpje bezocht waar ons de typische Lesotho gebruiken werden uitgelegd. Hun zeer smakelijke ongezouten brood werd ons aangeboden om te proeven. Echt lekker maar wel met een toeristische nasmaak Tja …..

Voordat wij de terugweg over de Sani Pas aangingen hebben wij op de hoogste pub ter wereld (2900 m) nog onze lunch genuttigd. De weg omlaag was zeker net zo’n avontuur als de weg omhoog. Veilig en met onvergetelijke indrukken werden wij bij ons B&B onderkomen in Underberg door Alan weer afgezet. We hadden weer een onvergetelijke dag beleefd !

22 juli

Vandaag naar Winterton. Ook een plaatsje aan het Drakensgebergte maar dan iets noordelijker. Voor het vertrek uit Underberg veranderden wij onze route dusdanig om langs het spectaculaire gebergte te kunnen rijden. Wij zouden dan wel voor een groot deel op onverharde wegen moeten rijden maar dat zou voor een 4x4 geen enkel probleem moeten zijn. Onze moed werd beloond. Dit werd dan ook een van de mooiste routes van onze vakantie in ZA. Met onbeschrijfelijke vergezichten vanaf hoogtes tot 2500 m in valleien werden wij beloond na over bijna onberijdbare wegen te rijden. Het einde of het begin van de wereld kwamen we met z’n drieën tegen. De zon soms sterk en meer dan overdadig boven een strak blauwe lucht en gepaardgaande met een stilte die soms zeer onwerkelijk leek.

Wij zijn geland in het plaatsje Nothingam Road waar de weg weer asfalt werd en vervolgden onze weg op een Zuid Afrikaanse tolweg naar Winterton. We hadden zelfs nog tijd over om het stadje Belville te bezoeken waar net een plaatselijke “zwarte” markt werd gehouden. Wij leken soms een bezienswaardigheid maar namen dat voor lief. Het echte Zuid Afrika was nu heel dichtbij.

23 juli

Wakker geworden in een hemelbed met uitzicht over de Drakensbergen onder een licht blauwe ochtendzon.
Met z’n drieën in een cottage met rieten dak. Twee badkamers waarvan een met jacuzzi, slaap en woonkamer met open haard en twee terrassen. De paarden liepen gewoon vrij langs ons huis en twee witte ganzen kwamen langs om kennis te maken. Iets verder lag een grote zwarte big lag lekker te chillen in de modder. 
Geen slecht begin voor een dag, toch ? 

’s Ochtends hebben wij eerst een wandeling gemaakt aan de voet van de Drakensbergen en hierna Wi naar een beautyfarm gebracht voor een verwen middag. Ro en Ni hebben ipv de beautyfarm de fietsen gepakt en een super leuke tocht in deze prachtige natuur gemaakt.

En…. bijna vergeten te melden aan de trouwe en oplettende volger(s) van onze reislog, of de staking nu echt ten einde is is ons niet bekend maar de benzine is weer gewoon overal te verkrijgen.